POËZIE PODIUM OSS

Geert de Haan


Maasbank

Onze bank is een boek,

een genadig geheugen

waaruit beelden aan en af stromen,

van steeds verder toen en toen.


Hier voel ik de opwinding terug,

van het uitspannen van het paard,

bij de melkboer thuis, en hoe

die daarna sijsjes lijmde.


Heb opnieuw de walging in mijn neus

van de geur van verbrandde varkens,

die zou de vriendjes uit mijn jongensspel

voorgoed uit onze straat verjagen.


Ik zie ons weer visjes tellen,

gevangen in de loop langs de wetering,

nooit wisten we wie de meeste;

onbezwaard nog achtergelaten op de droge kant

De kermis ja, in de draaimolen

had ik altijd mijn paardje,

en een meisje voor in de rups;

de kermis-paling tot slot voor thuis.


Beelden, de verhalen uit ons boek,

ze wonen op die bank, aan de golven;

en worden er telkens opnieuw gevonden,

als ze weer eens zoekgeraakt lijken.



Zittende vrouw

Hier zit zij dan, in alle eenvoud gekleed

op haar troon; kalm en tevreden, dienend

maar voor alles verbindend en gastvrij: Hestia

de hoedster van huis en haard; met hart en ziel

toegewijd aan het heilig vuur van het Welkom.


Voor de een Hestia voor de ander is zij Vesta,

aanvoerster van de Maagden, geharnast in hun

toezicht op machtsstrijd en politiek gekonkel.


Hier kun je gerust aankloppen, hier is het goed toeven.



Hallo wereld

Aardbeving of tsunami ver weg,

verwoestender nog dan de vorige,

wanhoop van miljoenen mensen

ontheemd door oorlog en vlucht.


Blijvend hongerende volken in

al maar grotere derde wereld,

steeds korter bij de rijke wereld,

zoveel mensen dat gaat wringen.


Geblondeerde godsdiensthaat hier,

moordend onderdrukkende sharia

en jihad daar, ook hier om de hoek.


Slaapwandelaars geworden

in onze zelfvoldane huizen,

gezapig in onverschilligheid.


Hoogste tijd

elkaar te wekken uit de sussende

slaap der gewoonte en aanhaken

opnieuw bij vrijzinniger beschaving.


Voor vrijheid

zullen we overal in de wereld aandelen

moeten nemen in de maakbaarheid en

toekomst van onze eenmalige aarde.