Jonge Jacob
het schuimt
langs de boorden van het schip
de bruggen en de sluizen
voorbij de oneindigheid van de ruimte
rondom en niemand om me heen
dan radarbeelden
het krijt weerspiegelt zijn wit
diepblauw is het waar de golven deinen
het is zacht glooiend landschap
dat wij tussen de zonnebloemen
bereden een vorm van geluk
zo hoog en weids
en verder niets dan het dreunen van de motor
de regelmaat in mijn hoofd
brengt me tot rust
‘Varen is steeds afscheid nemen
onderweg zijn voor altijd’
Mas Papo