Dichtersprofiel ― Michel Nierop

Wintertenen

De kou houdt me gevangen

rond deze tijd van het jaar.

Vanaf het dijkhuis belemmert

sneeuw het zicht vanuit

de slaapkamerramen.

Toch zie ik schepen in een

stilleven van grijstinten, de pont

over de maas is uit de vaart.

Gras was groener aan de

overkant, velden kleurrijker.

De wereld is wit en klein.

Naar warmte verlang ik,

soms ook wel naar vuur,

als onder de dekens jouw

koude voeten de mijne raken.

Woordenschat

Nooit dacht ik dat je van mij

zou zijn, dat ik goed genoeg

was of dat mijn leven een

vlucht zou nemen. Tot die dag.

In een zacht briesje hoorde ik

je stem: “ik blijf bij je.” Pretletters

in een stroom van lucht, die mijn

wangen streelde.

Nooit genoot ik van de morgen,

een ochtendhumeur tot in de

namiddag. Vaak heb ik de zon

vervloekt. Tot die dag.

In gedachte hoorde ik je stem:

“ik blijf bij je.” Een kleine schat

aan woorden, waarvan ik iedere

letter greep.

Page Turner

streel mijn rug eerst haal me dan

uit de kast, neem me in je armen

ik ben een open boek, laat je ogen

rollen over alle woorden die

schreeuwen om gelezen te worden

lik je vingers om bladzijden om

te slaan, leg me naast je neer als

je wilt slapen, maak ezelsoren

ga morgenochtend verder

waar ik ben gebleven

stoppen

het restje van mijn peuk schoot ik weg

in de dorre platgewaaide rietkraag en

liet daarmee een vlammenzee achter

elders ter wereld zat een heethoofd

van een president met zijn vingers

aan de verkeerde knoppen

zijn toupet zorgde voor oververhitting

en ontvlambaarheid, zó werden wapens

voor massavernietiging ingezet

een aantal landen is van de kaart geveegd

de kaart zelf wordt herdrukt

een soldaat speelt de Last Post

Michel Nierop