Dichtersprofiel ― Michel Nierop
Wintertenen
De kou houdt me gevangen
rond deze tijd van het jaar.
Vanaf het dijkhuis belemmert
sneeuw het zicht vanuit
de slaapkamerramen.
Toch zie ik schepen in een
stilleven van grijstinten, de pont
over de maas is uit de vaart.
Gras was groener aan de
overkant, velden kleurrijker.
De wereld is wit en klein.
Naar warmte verlang ik,
soms ook wel naar vuur,
als onder de dekens jouw
koude voeten de mijne raken.
Woordenschat
Nooit dacht ik dat je van mij
zou zijn, dat ik goed genoeg
was of dat mijn leven een
vlucht zou nemen. Tot die dag.
In een zacht briesje hoorde ik
je stem: “ik blijf bij je.” Pretletters
in een stroom van lucht, die mijn
wangen streelde.
Nooit genoot ik van de morgen,
een ochtendhumeur tot in de
namiddag. Vaak heb ik de zon
vervloekt. Tot die dag.
In gedachte hoorde ik je stem:
“ik blijf bij je.” Een kleine schat
aan woorden, waarvan ik iedere
letter greep.
Page Turner
streel mijn rug eerst haal me dan
uit de kast, neem me in je armen
ik ben een open boek, laat je ogen
rollen over alle woorden die
schreeuwen om gelezen te worden
lik je vingers om bladzijden om
te slaan, leg me naast je neer als
je wilt slapen, maak ezelsoren
ga morgenochtend verder
waar ik ben gebleven
stoppen
het restje van mijn peuk schoot ik weg
in de dorre platgewaaide rietkraag en
liet daarmee een vlammenzee achter
elders ter wereld zat een heethoofd
van een president met zijn vingers
aan de verkeerde knoppen
zijn toupet zorgde voor oververhitting
en ontvlambaarheid, zó werden wapens
voor massavernietiging ingezet
een aantal landen is van de kaart geveegd
de kaart zelf wordt herdrukt
een soldaat speelt de Last Post
Michel Nierop